WAt als ... we anders kijken naar geboorte

Er zijn heel veel verschillende manieren om naar geboorte te kijken. In onze samenleving wordt er nog vaak louter het medisch perspectief aangenomen. Bevallen wordt zo herleidt naar een klinische gebeurtenis. Het lijkt soms wel dat het ouderschap pas begint zodra je voor het eerst samen met je kindje thuis komt of zodra de kraamhulpperiode voorbij is.

Het kan ook anders:

Wat als we geboorte zouden bekijken als een tussenhalte in het leven?

Wat als we erkennen dat een baby’tje eigenlijk verschillende maanden oud is, op de dag dat hij zich zichtbaar maakt? Dat hij al een hele rugzak aan ervaringen en indrukken met zich meedraagt.  En dat hij deze herinneringen meeneemt in zijn leventje. Dat hij de omstandigheden binnen en buiten de baarmoeder zeer intens ervaren heeft. Dat hij gevoed is door de emoties van mama en papa, reeds vanaf de allervroegste fase in de zwangerschap.

Wat als we naast het bevallingsverhaal van mama, ook het geboorteverhaal van het kindje zouden leggen?

Dat we nieuwsgierig luisteren naar hoe het voor hém was om te groeien in de buik, welke gebeurtenissen er op hém een diepe indruk hebben nagelaten en hoe het voor hém was om geboren te worden? Zouden we dan niet anders naar zijn signalen kijken?

Wat als we een baby zien als een intelligent wezentje dat op veel verschillende manieren over zijn pril leven probeert te vertellen?  

Dat we zijn geluidjes, huiltjes en tranen niet alleen zien als een vraag naar nabijheid, voeding, een schone luier, een dutje maar ook als een manier om te verbinden, als manier om te communiceren over de dingen die voor hem moeilijk zijn geweest?

Zou zijn verdriet dan anders klinken voor ons?

Vanuit een open vizier ga ik graag samen met jullie op pad om een stem te geven aan jouw (ongeboren) kindje.

Liefs, 

Nele