Groeien en opvoeden,

met vallen en opstaan ...

maar wel vanuit verbinding

Wat je kindje écht nodig heeft tijdens zijn eerste levensfase is ... JOU!

En net dat kan soms zo vermoeiend en beklemmend aanvoelen. Want, geef toe, hoe graag we ons baby'tje ook zien, tussen de voedingen, de pampers en de vermoeidheid door, verlangen we stiekem ook naar dat ene momentje waarop je kindje jou niet zo hard nodig heeft. 

Dit voelt niet alleen hartverscheurend om hardop te zeggen, het zadelt ons ook op met een hoop schuldgevoelens.

Het kan echt anders.

'Met vallen en opstaan'. Het zijn woorden die snel in de mond worden genomen als we over kinderen en ouderschap spreken. Alsof we maar gewoon moeten aanvaarden dat het moeilijk is en geen recht van klagen hebben.

Wanneer we 'met vallen en opstaan' aanvullen met 'vanuit verbinding' klinken deze woorden plots minder leeg, minder eenzaam, minder 'trek je plan', minder 'ik doe het wel alleen'. De woorden hebben dan meer de klank van 'samen, ondersteunend en in vertrouwen'. Er zit dan een positieve beweging in, een gezamenlijk onderweg zijn en een leren van elkaar.

In verbinding kunnen gaan met anderen betekent in eerste instantie dat je in verbinding kan gaan met jezelf, met je lichaam, met je emoties. Laat het nu net dát zijn wat velen onder ons doorheen de jaren verleerd hebben. Het mooie aan kindjes is dat zij er ons spontaan toe uitnodigen om in eerste instantie terug de connectie met ons zelf te herstellen, want het is pas dan dat we er volledig voor hen kunnen zijn.

Liefs, 

Nele